디시인사이드

Flying fish roe ဟင်းရွက်စိမ်း bibimbap၊ ငါးကိတ်မုန့်နှင့် မုန်လာဥဟင်းချို၊ ဗီယင်နာဝက်အူချောင်း သံပန်းကန်ပြားပေါ်တွင် မွှေကြော်ထားသော ဝက်သားကင်ချီခြောက်၊ ဒိန်ချဉ်။

ပျံငါးသမင်များစွာပါတဲ့ Bibimbap က အရသာရှိတယ်။ Vienna ဝက်အူချောင်းမွှေကြော်နဲ့ စားရတာ အရသာရှိပါတယ်။

ဘဲသား သို့မဟုတ် ဝက်သားကင်လို အထူး A-grade ဟင်းမဟုတ်ရင်တောင် အနည်းဆုံး A-grade ပဲ ဟာဟာ။

ဟမ်ဘာဂါအကင်၊ ကြက်ဥကြော်၊ ဆန်ရောနှောထားသော ထမင်း၊ ဝက်သားပျော့သော တို့ဟူးစွပ်ပြုတ်၊ ပဲဟင်းချို၊ acorn jelly ဟင်းသီးဟင်းရွက်သုပ်၊ နှင့် ဝက်သားကင်ချီ။

ဝက်သားပျော့သော တို့ဟူးစွပ်ပြုတ်တွင် ဝက်သားပါဝင်မှု မည်မျှနည်းသည်ကို ကျွန်ုပ် အမြဲတမ်း မကျေနပ်ပါ။

စျေးသက်သာတဲ့ အစိတ်အပိုင်းတွေကို သုံးရင်တောင် ဝက်သားတစ်ဝက်နဲ့ တို့ဟူးတစ်ဝက်ရဲ့ အချိုးကို ပြတာကောင်းပါတယ်။

အမဲသား teppan ကြာဇံဘူဂိုဂီ၊ ဆန်မျိုးစုံ၊ ပဲပင်ပေါက် မီဆိုဟင်းချို၊ Doragioi ကုန်ကြမ်းဟင်းသီးဟင်းရွက်များ၊ ဆလတ်ထုပ်၊ ကင်မ်ချီခြောက်၊ ရာသီအလိုက် အသီးအနှံများ။

ကောင်းပြီ၊ ပျမ်းမျှအစာစားရုံပါပဲ။ အိမ်လုပ်အရသာရှိလို့ ကိုယ်တိုင်ထုပ်ပြီးစားလို့ကောင်းပါတယ်။

ကြက်စွပ်ပြုတ် မီနူးပေါ်တဲ့နေ့ပဲ... မစားချင်တော့လို့ လွတ်သွားတယ်။

အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့်၊ Jjambap ကို ဖြိုဖျက်ပြီး PX သို့ ထွက်ပြေးသွားသည့် ရှေးယခင်ကာလများကို အမှတ်ရစေသည်။

ပူပူနွေးနွေး အမဲသားစွပ်ပြုတ်ကို မြေအိုးတစ်လုံးတွင် ကျွေးပါ။ မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း၊ အရက်နာကျသောဟင်းချို၏ကုန်ကျစရိတ်သက်သာမှုနှင့် ကိုက်ညီနိုင်သော မီနူးတစ်ခုကို ရှာရန် ခက်ခဲသည်။

နောက်ရက်က ပိတ်ရက်ဆိုတော့ နှစ်ရက်ဆက်တိုက် စားတယ်။

ဒါက ထမင်းခေါက်ဆွဲဆိုင်မှာ စားဖူးတဲ့ Pad Thai (ခေါက်ဆွဲကြော်)။ ကောင်းပြီ၊ အဲဒါက ဒီအတိုင်းပဲ။

ဒီစားသောက်ဆိုင်က သိပ်မကောင်းပေမယ့် pho နဲ့ ခေါက်ဆွဲကြော်ကို စားချင်နေတဲ့အခါတိုင်း ခဏခဏ သွားကြည့်ဖြစ်တယ်။ ဟားဟား တခြားရွေးချယ်စရာမရှိပါဘူး။

ခရမ်းချဉ်သီး ragu ခေါက်ဆွဲ၊ ဆန်ရောနှော၊ ပဲပင်ပေါက်အကြည်စွပ်ပြုတ်၊ တို့ဟူးဥကင်၊ ခရမ်းချဉ်သီးဆလတ်သုပ်၊ အိမ်လုပ်သခွားသီးချဉ်။

ထမင်းမပါတဲ့ ခေါက်ဆွဲနဲ့ အသုပ်တွဲစားတာ အခုမှ ကျင့်သားရလာပါပြီ။

ရယ်စရာကောင်းတာက တစ်ခါတရံမှာ ကိုယ်စားတဲ့ ဟင်းကိုပဲ စားပြီး ထမင်းနဲ့ စွပ်ပြုတ်ကို နုတ်ပြီး စားကြတာကို တွေ့ရတယ်။

အရိုးမပါသော kkanpunggi၊ ဆန်ရောနှောထားသော ဆန်မှုန့်ခြောက်နှင့် ပဲပင်ပေါက်အရက်နာကျဆေး ဟင်းချို၊ paprika နှင့် ကမာဆီရည်ဖြင့် ငါးကြော်၊ ဟင်းခတ်ထားသော ပဲပင်ပေါက်နှင့် ဝက်သားကင်ချီ။

"ဒါက ဘာမှမဖြစ်ဘူးတဲ့ သာမန်နေ့တစ်နေ့" ဆိုတဲ့ ဝါကျနဲ့ ကောင်းကောင်း လိုက်ဖက်တဲ့ ပျမ်းမျှ ထမင်းတစ်ပွဲပဲ ။

သို့သော် လူတစ်ဦး၏ဘဝသည် အတိတ်အမှတ်တရများ၊ ပစ္စုပ္ပန်လုပ်ဆောင်ချက်များနှင့် အနာဂတ်မျှော်လင့်ချက်များဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသည်ဟု ကျွန်တော်ယုံကြည်ပါသည်။

နောက်တော့ မွဲခြောက်ခြောက်နဲ့ မမေ့နိုင်တဲ့အတိတ်မှာ နေထိုင်ရင်း ငါသေပြီလို့ မကြာခဏ တွေးမိတယ်။

ဒီမနက် အလုပ်သွားရာလမ်းမှာ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ တွေးမနေဘဲ ဒီလိုအချိန်တွေ ဖြုန်းနေတော့ သေသလိုပါပဲ။

ဒီထမင်းကို အရသာမရှိ ဝါးမျိုချလိုက်ရင် “ဒါက ပုံမှန် ကော်ဖီဆိုင် အစားအစာပဲ” လို့ တွေးရင် ဒီတန်ဖိုးကြီးတဲ့ အစားအစာ ပျောက်သွားမှာပါ။

အရသာကို စဉ်းစားရင်း၊ ဓာတ်ပုံရိုက်ပြီး မှတ်တမ်းတင်လိုက်မယ်ဆိုရင် ဒါဟာ မင်းဘဝရဲ့ ပြီးပြည့်စုံတဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခု ဖြစ်လာမှာပါ။

ထို့နောက် ရလဒ်သည် အခြားသူများထက် နှစ်ပေါင်းများစွာ ပိုမိုပြည့်စုံသော ဘဝနေထိုင်မှုနှင့် ကွာခြားမည်မဟုတ်ပေ။

အနည်းဆုံးတော့ စားရေးသောက်ရေးနဲ့ပတ်သက်လာရင် ပိုချမ်းသာတဲ့ဘဝကို တစ်နည်းတစ်ဖုံနေထိုင်ဖို့ ရုန်းကန်ရတာပေါ့။ အရမ်းရယ်ရတယ်

ရှင်ဘုရင်ပုဇွန်ကြော်၊ စပါးလုံးဆန်၊ ကင်မ်ချီအာလူးဆူဂျီဘီ၊ ကျောက်ချဉ်ကြော်နှင့် သစ်ကြားသီးများ၊ ငရုတ်သီးစိမ်းသခွားသီးစိမ်းနှင့် ကင်မ်ချီးခြောက်များ။

အစားအသောက် စားပွဲမှာ တန်းစီစောင့်ရင်း ဆူဂျီဘီ ပန်းကန်နှစ်လုံး စားနေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်တယ်။

"ဟင်းနှစ်ပန်းကန် ယူလာလို့ အဆင်ပြေလား!"

ကာဗိုဟိုက်ဒရိတ် များလွန်းတာကြောင့် sujebi ကို ထမင်းနဲ့စားဖို့ ဝန်လေးနေခဲ့တဲ့အပြင် sujebi ကိုပဲ စားတာ အရမ်းနည်းသွားမှာကို စိုးရိမ်ခဲ့ပေမယ့် ဒီပြဿနာက ဖြေရှင်းပြီးသားပါ။

sujebi ပန်းကန်နှစ်လုံးကို ပွေ့ဖက်ပြီး စားနေချိန်မှာတော့ ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ အကောင်းဆုံးဝတ္ထုထဲက မြင်ကွင်းတစ်ခုကို သတိရလာမိတယ်။

Shukhov က ဟင်းချိုပန်းကန်နှစ်လုံးရှေ့မှာ ထိုင်တယ်။ ခဏလေးရောက်လာတယ်။ သူက ဟင်းချိုပန်းကန်တစ်လုံးမှာ ဇွန်းတစ်ချောင်းနဲ့ ပါဝင်ပစ္စည်းတွေကို စစ်ဆေးပြီး တခြားဟင်းချိုပန်းကန်ကိုလည်း စစ်ဆေးတယ်။ အဲဒီထဲမှာ လုံလောက်ပါတယ်။ ငါးတွေလည်း ဖမ်းပါတယ်။ ဟင်းချိုပူပူသည် လည်ချောင်းထဲသို့ ပျံ့နှံ့သွားသည်နှင့်အမျှ စပါးပန်းကန်လုံးမှ ဟင်းရည်ပူပူများကိုသာ သောက်ပြီးနောက် ပန်းကန်လုံးတစ်လုံးမှ ပါဝင်ပစ္စည်းများကို လောင်းထည့်လိုက်၏။ နောက်တစ်ယောက်ကတော့ ပန်းကန်ကို လက်နဲ့ရှင်းပြီး ဇွန်းနဲ့ပြန်မော့ပြီး နည်းနည်းသက်သာရာရသွားတယ်၊ ဘေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက် ဒါမှမဟုတ် လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဟင်းရည်ပန်းကန်ကို ကိုင်ထားစရာ မလိုပါဘူး။ Denisovich

သို့သော် ဝတ္ထုတွင်ပြထားသည့်အတိုင်း ဟင်းနှစ်ပန်းကန်ကို ခိုးယူရန်ကြိုးစားသူမရှိလျှင်ပင် တစ်ချိန်တည်းတွင် ဟင်းချိုခွက်နှစ်ခုကို ကိုင်တွယ်ရသည်မှာ အလွန်ခက်ခဲသည်။

ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် စားသုံးတဲ့သူတွေအတွက် ဟင်းချိုပန်းကန်လုံးကြီးတွေက အများကြီးလိုတယ်။